|
زندگی یعنی بخند;هرچند که غمگینی
ببخش;هرچند که مسکینی
فراموش کن;هرچند که دلگیری
این گونه بودن زیباست;هرچند که آسان نیست
آنان که عشق را می فهمند;عذاب می کشند و آنان که عشق را نمی فهمند عذاب می دهند
هرگاه خواستی عشق بورز;هرگاه خواستی باران را مهمان
چشمانت کن
هرگاه خواستی لب ها را آشیانه مهرت کن
اما هیچ وقت عشقت را مهمان چشمان باران گرفته و لب های فرو بسته از مهرت نکن
آری,آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم...
که همین دوست داشتن زیباست.
جویای راه خویش باش;از این سان که منم
در تکاپوی انسان شدن;در میان راه
دیدار می کنیم حقیقت را ,آزادی را....
خود را.
در میان راه می بالد و به بار می نشیند
دوستی یی که توانمان می دهد
تا برای دیگران مأمنی باشیم و یاوری.
این است راه ما...
تو...
و من.
نظرات شما عزیزان:
|
آمار
وب سایت:
